Aan een dood lichaam heeft men niets.

Door grote media-acties wordt iedereen erop gewezen: orgaandonatie is een zaak van levensbelang voor zieken die met smart wachten op het beschikbaar komen van een orgaan. Er wordt emotionele druk op je uitgeoefend, je wilt als het nodig is toch ook geholpen worden? Getroffen door de veelal emotionele verhalen meld je je als orgaandonor aan. De waarheid is dat is dat er geen tekort aan orgaandonoren is. Wel zijn er ziekten die niet adequaat kunnen worden genezen. Door steeds te herhalen dat er een tekort is gaat iedereen dat geloven. Dat heet indoctrinatie.

Wat gebeurt er met je als je komt te overlijden en je bent als orgaandonor geregistreerd?

Niet veel, want aan een dood lichaam heeft de donordienst niets.
Je bent pas een geschikte orgaandonor als je in het ziekenhuis ligt en nog leeft.

Op het moment dat je met ernstig hersenletsel in het ziekenhuis op de Eerste Hulp aankomt wordt gekeken of je nog een levenskans hebt, heb je dat niet en zien de artsen in jouw een mogelijke orgaandonor dan wordt je in veel ziekenhuizen opgenomen op de IC om te overleven. Aan de familie wordt dan de donorvraag nog niet gesteld, dat volgt later als de familie de eerste schok te boven is. Uit oogpunt van de orgaantransplantatie is daar wat voor te zeggen, maar gelijktijdig is daar ook wat over te zeggen naar de familie. Aan hen wordt valse hoop geboden over de kans op genezing. Zij denken dat hun familielid daar ligt om te kunnen herstellen. Dit intense bedrog vindt wel plaats. Er is direct in het donorregister gekeken naar je keuze. Dit gebeurt niet nadat de dood is ingetreden, zoals op een aantal websites wordt vermeld en zelfs in de wet staat, maar eerder. Staat in het donorregister niet vermeld dat je geen orgaandonor wilt zijn, dan worden de familieleden benaderd. Als er na een ongeluk of een bepaald type hersenbloeding sprake is van ernstig hersenletsel kan de patiënt hersendood verklaard worden. Dat gebeurt wanneer hij of zij niet op bepaalde prikkels reageert. De criteria in het hersendoodprotocol zijn laakbaar en aantoonbaar tekortschietend. Hersendood is geen vereiste meer voor orgaandonatie. Meer dan 50% van de donoren zijn mensen die niet hersendood zijn, maar zijn doodverklaard nadat het hart vijf minuten stil heeft gestaan, de dood op basis van circulatoire criteria, hier verder hartdood genoemd. Met enig afschuw heb ik in het nieuwe protocol gelezen dat deze circulatiestilstand bij voorkeur door een ter zake kundig iemand wordt vastgesteld maar dat sluit niet uit dat een ter zake onkundig iemand dat ook mag doen. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik dit bericht in de Staatscourant zag staan. Bij deze patiënten wordt na de vaststelling van de dood in de OK de circulatie direct weer hersteld. De bloeddoorstroming naar de hersenen moet dan afgesloten worden. Indien dit niet uiterst zorgvuldig gebeurt zijn de gevolgen desastreus voor de donor. Er zijn totaal gaan randvoorwaarden gesteld bij het vaststellen van de hartdood.

Hersendood, wat is dat eigenlijk? Het is een bedenksel om orgaandonatie mogelijk te maken

Je leeft of je bent dood. Daar zit geen weg tussen. Je leeft nog als je hersendood wordt verklaard, laat je niets anders wijsmaken. Ook “hartdode” donoren leven als ze doneren. De verklaring dat je hersendood bent zegt niets over de vraag of je werkelijk dood bent. Het is slechts een afspraak die enkel en alleen gehanteerd wordt bij zeer ernstige hersenbeschadigingen. Er wordt beweerd dat er geen weg terug is voor de mensen die hersendood zijn verklaard. De waarheid is anders. Er zijn wel degelijk mensen weer bij bewustzijn gekomen die hersendood waren verklaard en zij zijn, soms in meerdere, soms in mindere mate, genezen. Zij konden op tijd reageren.

Op de site van Wikipedia lees ik hierover: “In zeldzame gevallen waarbij patiënten hersendood waren verklaard, was er in het verleden toch geen sprake van volledige uitval van alle hersenfuncties. Bij een klein deel van de hersendood verklaarde patiënten was nog sprake van enige restfunctie.

Ontwaken en herstellen uit hersendood

Er zijn enkele praktijkvoorbeelden van patiënten die uit een formeel vastgestelde ‘hersendode toestand’ ontwaakten en herstelden. Zo overleefde Jan Kerkhoffs (1939-2016) uit Melick na een coma, een klinische hersendoodverklaring in 1992. Een week nadat nabestaanden orgaandonatie weigerden na de hersendoodverklaring, ontwaakte Kerkhoffs uit zijn coma en herstelde bijna volledig.” Wereldwijd zijn er meer gevallen bekend. Ook Esmee Feenstra werd vroegtijdig hersendood verklaard. Zij overleefde haar ziekbed. Hoeveel mensen op de operatietafel zijn gestorven die hadden kunnen worden genezen is niet bekend, de mensen die het is overkomen zullen voor altijd zwijgen.

Hersendode mensen leven en kunnen na maanden nog een levend kind baren. Hersendode mensen reageren op medicijnen, verteren voedsel en kunnen nog veel meer. Hoe dood ben je dan? Heb je zelf toestemming gegeven om als donor te worden gebruikt of wordt er door je familie ingestemd met orgaandonatie, dan wordt er direct een proces in gang gezet. Jij – de donor – wordt dan naar de operatiekamer gebracht waar wordt gestart met de uitneemoperatie. Je leeft dan nog steeds! Want er kunnen geen organen van een dode worden getransplanteerd.

Niemand weet zeker of je op dat moment wel of niet bewust bent van de wereld om je heen.

Op de operatietafel wordt je lichaam geopend om de organen te verwijderen. De complete operatie neemt ongeveer drie tot zes uur in beslag. Er wordt geen narcose toegediend, wel krijgen de hersendode donoren een spierverslapper toegediend om stil te blijven liggen. Mochten deze mensen dan alsnog reageren dan kan de arts besluiten om een pijnstiller en/of bewustzijn-verlager toe te dienen. Je bent immers dood. Of nog niet? Hoe was het ook alweer…

Meer artikelen van ‘Orgaandonatie de Waarheid”
Wat gebeurt er met je als je komt te overlijden en je bent orgaandonor?
Hersendood is dood, of toch niet …
Narcose bij orgaandonoren
Vragen en Antwoorden – Lesbrief
Zwartboek Orgaandonatie