In de bijlage van het jaaroverzicht 2021 van de Nederlandse Transplantatie Stichting staat een opmerkelijke vermelding:
Op pagina 33 wordt omschreven wat de doodsoorzaken zijn geweest van de postmortale orgaandonoren, mensen die dus hun organen na overlijden hebben gedoneerd. Volgens de Transplantatie Stichting waren 13 van de orgaandonoren mensen die door moord dan wel zelfmoord om het leven waren gekomen en dat is bizar. Alle orgaandonoren zijn mensen die in een ziekenhuis komen te overlijden. Meestal zijn ze ook opgenomen op Intensive Care en worden beademd.
Moet ik nu denken dat er in Nederland 13 mensen zijn geweest die in het ziekenhuis op Intensive Care zijn vermoord dan wel de kans hebben gehad daar zelfmoord te plegen? En dat op dat moment het Zelfstandige Uitname Team klaar stond om de organen te verwijderen?
Natuurlijk niet.
Het gaat om mensen die een poging tot zelfdoding hebben gepleegd of slachtoffer waren van een aanval waar zwaar letsel werd toegebracht en in kritische toestand in het ziekenhuis werden opgenomen. Daar werd het werk afgemaakt door artsen: deze patiënten overleden door de orgaanverwijdering en nergens anders door.
