In 2021 belandde Carlo Heuvelman op Mallorca in het ziekenhuis na zwaar gewond te zijn geraakt tijdens een vechtpartij. Zijn moeder heeft verslag gedaan van wat zij daarna meemaakte. Citaat “Petra wordt de ochtend van 14 juli wakker gemaakt door haar man. “Petra, kom maar even naar beneden. Er is iets ergs gebeurd, met Carlo”, krijgt ze te horen. Het leven wordt onder haar weggeslagen. Twee dagen later zit ze ‘s ochtends aan de rand van zijn ziekenhuisbed op Mallorca. Carlo ligt in een diep coma en heeft tot die tijd geen teken van leven gegeven. Tot het moment dat hij tot twee keer toe zijn hoofd beweegt en zijn wang die van zijn moeder raakt. “Dat is wat hij altijd deed”, vertelt Petra. “De wangen tegen elkaar.” Ze weet direct dat haar zoon afscheid van haar neemt. Twee dagen later overlijdt hij, haar “aanhankelijke, vrolijk, gezellig en energieke” zoon.
Ineens was het stil
Er is een moment dat ze heel graag kwijt wil. Kort voor Carlo’s overlijden staat er een dokter naast het bed met de vraag of Carlo orgaandonor is. Petra schetst hoe ze vanuit Carlo redeneren dat hij dit zou hebben gewild, maar het gevolg is wel dat er voor fatsoenlijk afscheid nemen eigenlijk geen plaats meer is.
“Wat er dan over je heen komt, is verschrikkelijk”, legt Petra uit. “We moesten afscheid nemen van iemand van wie zijn hart nog klopt, het lichaam nog volledig functioneert en dus nog warm is. Je maakt op die manier geen sterfproces mee.” Als Carlo wordt weggereden naar de operatietafel, is Petra het lichaam van haar zoon dagenlang kwijt.” einde citaat
Carlo is dus bij bewustzijn gekomen en heeft zijn moeder herkend. Dat zijn heel gunstige tekenen. Er zijn mensen die op basis van
mindere reactie de kans kregen om te herstellen.
De moeder van Carlo vertelde in dat interview dat Carlo twee keer afscheid van haar heeft genomen. Toch wordt hij kort daarna als
hersendode patiënt naar de operatiekamer gebracht en overlijdt hij door de verwijdering van zijn organen.
Waarom heeft hij geen kans gekregen om te herstellen? Spanje is leidend in orgaandonatie, daar worden mensen enkel en alleen op
Intensive Care opgenomen vanwege orgaandonatie. Nergens worden zoveel organen gedoneerd als in Spanje. Spaanse artsen krijgen
een bonus voor hun participatie in orgaandonatie. Welk belang was leidend?
Op de website van de Nederlandse Transplantatie Stichting staat het volgende omschreven over hersendood:
citaat “Wat is hersendood?
Iemand is hersendood als de hersenen stoppen met werken en nooit meer kunnen werken. Iemand die hersendood is, is niet meer in staat om via de hersenen signalen naar het lichaam te versturen. Hierdoor is zelfstandig denken, horen of voelen niet meer mogelijk”. Einde citaat
Hoe kon het dan toch gebeuren dat Carlo zijn moeder herkende, twee keer afscheid van haar nam en toch als hersendode patiënt werd afgevoerd naar de operatiekamer om van zijn organen te doneren?
Hij zou volgens de Nederlandse Transplantatie Stichting toch niet kunnen denken, horen of voelen? Hoort herkennen daar niet bij?
Lees ook het item over de geschiedenis van hersendood op deze site nog eens door.
De doodsoorzaak van Carlo is dus orgaandonatie. Dat organen ‘na overlijden’ zouden worden gedoneerd is gebaseerd op het juridische gedeelte van de gehele procedure. Om artsen vrij te waren van aanklachten tegen moord is er een wettelijke regel gekomen om patiënten vlak voor de operatie dood te verklaren. De patiënt sterft vervolgens aan de orgaanverwijdering. Die arts heeft niet kort voor zijn overlijden aan het bed van Carlo gestaan. Carlo leefde op dat moment maar werd door de arts afgedaan als een dood iemand om de wet te dienen.
Al in december 2022 sprak ik over deze twijfelachtige procedure in een podcast bij Simon van Groningen.
https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=FM16jUMSSyw